 |
| Foto. Taco de panfletos. "Libertad pres@s polític@s, amnistía". (en euskera y castellano) |
En
cada charla, concierto, movilización...
“Actuaban
en nuestro pueblo varios grupos musicales antifascistas. Y se venía
gente de otros lugares. Sacamos 150 hojillas en euskera y castellano
para repartir sobre la situación de los presos y presas enfermas y
lxs mayores de 65 años. Y unos carteles grandes sobre lxs enfermos.
Animamos a que en cada acto antifascista se recuerde la voz y
situación de los represaliados políticos.” E.H.
 |
| Pintada. "Libertad presos políticos PCE(r) GRAPO". (en una fachada, en los créditos de la serie) |
Hasta
en Antena 3...
“Captura
de pantalla de la pintada que aparece en la serie de máxima
audiencia en Antena 3 “Algo que celebrar”, y encima en la semana
del 16 de Febrero. ¡Ese cámara, a la puta calle! Jiji." U.
 |
| Cartel de la comida solidaria del 7 de febrero. |
La
lucha y la solidaridad popular son el camino
A
CORUÑA. El Comité de Solidariedade cxs Presxs Políticxs quiere
agradecer a todxs los participantes en el xantar solidario y a
aquellas que no pudieron acudir pero si mostraron su apoyo al acto y
su aportación que hizo que el acto fuera un éxito. Sobre todo
destacar el coloquio llevado a cabo entre todxs los asistentes que
hixo que la xornada de solidariedade finalizará con buenas
sensaciones y con las ideas más claras todavía en cuanto al trabajo
a realizar para lograr la AMNISTIA de lxs Presxs Políticxs.
A
continuación mostramos un texto realizado con el fin de exponer la
situación actual que se está viviendo y la actividad del Comité de
Solidariedade cxs Presxs Políticos:
¡RACHEMOS
O ILLAMENTO!
Existen
dous principais motivos polos que, dende o Comité de Solidariedade
cxs Presxs Políticxs, cremos necesario organizar actos deste tipo.
En primeiro lugar, informar sobre a existencia do gran número de
presxs políticxs, que fican secuestradxs por un Estado que de
democrático ten ben pouco, así como da situación que viven dentro
dos centros penitenciarios. En segundo lugar, e como consecuencia do
anterior, trasladarvos a necesidade de visibilizar entre todxs ista
situación, tan silenciada polos mesmos que a provocan.
Por
todxs é sabido que a escala represiva do Estado non fai máis que ir
en aumento e que esta dinámica non vai a parar, senón todo o
contrario. Cada vez érguese máis xente para reivindicar un sistema
máis xusto, para reclamar o que é do pobo traballador por dereito e
que nos rouban día tras día, e iso lles da medo. Por iso necesitan
amedrentarnos, intentar frear a resposta popular mediante a represión
a tódolos niveis e de cada vez máis sectores da loita social. Un
exemplo disto pode ser a posta en marcha da coñecida como Ley
Mordaza. Desta forma, as cadeas vanse ir enchendo pouco a pouco de
presxs políticxs de todo tipo de colectivos antifascistas e
anticapitalistas. Non obstante, non debemos esquecer que a represión
non é ningún fenómeno novo, nin sequera recente.
Cóntanse
por centos xs compañeirxs que levan encerradxs dende fai décadas
por loitar contra un Estado criminal, que non dubida en condear á
miseria á clase obreira co fin de perpetuar os privilexios duns
poucos, conseguidos a base de explotar, despedir, deportar,
desafiuzar, e incluso asasinar a traballadores e traballadoras de
todo o mundo.
A
realidade é que a tan modélica transición que nos venderon foi
unha farsa que levou ó encerro a centos de militantes que non caeron
nin no engano, nin na comodidade de aceptar poltronas a cambio de
renunciar á súa loita. Moitxs de elxs seguen hoxe en día na
prisión, sufrindo todo tipo de torturas físicas e psicolóxicas
como chantaxe para que reneguen das súas ideas. Non obstante, moi a
pesar de quenes lles encerraron e intentan silencialos, demóstrannos
que son o máis claro exemplo de resistencia, manténdose firmes e
fieis ás suas ideas. E de elxs queremos falarvos hoxe.
Non
lles chega con telos secuestradxs, privadxs de liberdade, senón que
moitxs de elxs están a sufrir cadeas perpetuas encubertas, e con
máis de 65 anos seguen encerradxs como castigo á súa militancia
política. De feito, o novo acordo firmado sobre a prisión
permanente revisable tampouco é nada novo, senón un respaldo legal
e mediático cara algo que leva existindo de facto dende fai moito
tempo.
Convén
tamén recalcar que nas prisións do Estado tortúrase mediante a
desatención médica. De feito, segundo as súas propias leis, xs
presxs gravemente enfermxs non deben ficar nas mesmas. E non só lles
condean a ficar nos centros penitenciarios, senón que tamén lles
negan a atención médica que precisan. Lles privan das visitas
médicas que lles corresponden, non lles proporcionan os tratamentos
adecuados, etc, cuestións que fan que as súas enfermidades véxanse
agravadas polo mero feito de ficar na cadea. Non podemos esquecer que
esta dinámica de lento exterminio hacia xs presxs políticxs fixo
que varixs de elxs faleceran durante o pasado ano, entre as que
atopábase Isabel Aparicio.
A
todos estes atropelos e torturas hay que sumarlles todo tipo de
humillacións, agresións físicas, ou medidas como o illamento, que
todxs elxs sufren e/ou sufriron durante o seu paso polas súas
prisións.
E,
por suposto, non podemos esquecer tampouco a dispersión, que
utilizan como castigo non só contra xs presxs senón tamén contra
ás súas familias. Para poder visitarlles, deben facer frente a un
enorme esforzo económico, a viaxes longas que non todo o mundo pode
asumir por idade ou por compromisos familiares ou económicos, e o
propio risco que supón facer unha viaxe de centos de kilómetros. En
definitiva, trátase doutra forma máis de illarlles, e de torturalxs
psicolóxicamente inducindo ó sufrimento ós seus seres queridos.
Ante
esta grave situación, a solidariedade para con as persoas encerradas
por loitar por unha sociedade máis xusta debe ser unánime, sen
excusas. A exixencia da Amnistía debe estar sempre presente nas
nosas reivindicacións. Debemos facerlles chegar o noso apoio de
tódalas formas posibles, e rachar co illamento ao que lles someten.
E é precisamente o que intentamos facer, humildemente, dende este
Comité, porque todo axuda: denunciar a súa situación,
escribirlles, axudar económicamente na medida do posible as súas
familias, etc. Porque elxs o deron todo por nós, e calqueira pode
ser o seguinte.
LIBERDADE
PRESXS POLÍTICXS!
LIBERDADE
PRESXS ENFERMXS!
 |
| Foto. (ante la pancarta de "Libertad presos políticos", Oliver y Pipe en el escenario cantando) |
Música
combativa:
Oliver
Botana y Pipe Díaz
Vídeo
del tema "Mis ejemplos" en las IV Jornadas por la amnistía
de lxs presxs políticos.
 |
| Cartel. "Solidariedade cxs veciñxs de Coia. CSRP". (foto represión policial contra los vecinos) |
Lucha
obrera y barrial
Solidaridad
con la lucha del barrio de Coia
Cartel
del CSRP Compostela
 |
| Foto de Khaled al Shiek. (con la bandera de Palestinatras él) |
Ejemplos
de salvajismo imperialista sionista
Khaled
al Shiek
14
años de edad
Preso
político palestino más joven.
No hay comentarios:
Publicar un comentario